Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Καλοκαιρινοί «ξωμάχοι» του χωριού τις δεκαετίες ΄50 και ΄60.

Αρχές Ιουλίου, όλες σχεδόν οι οικογένειες του χωριού μετακινούνταν με όλο τους το νοικοκυριό και τα ζωντανά τους (κότες δεμένες από τα πόδια και κρεμασμένες από τα «κολτσάκια» του σαμαριού, μαρτίνια, βόδια, γαϊδούρια,σκύλους) στα χωράφια που είχαν στα βόρεια κυρίως του χωριού (Άσπρη βρύση, Σάπια βρύση, Γκούριζα, Ποτιστικός, Κουλούρι, Σφέριζες, Μπερλέκα, Ξέλαση κ.α.), για να ασχοληθούν με τις αγροτικές και κτηνοτροφικές τους δουλειές.
Όλοι , μικροί και μεγάλοι, ζούσαν στην ύπαιθρο, κάτω από τα πουρνάρια ή άλλα δέντρα για να έχουν και λίγο ίσκιο. Διαμόρφωναν λίγο το χώρο, για ύπνο ένα «ισιάδι» και για στρώματα καλαμιές από τα θερισμένα στάχια.
Άνδρες και γυναίκες θέριζαν τα χωράφια με το σιτάρι, τη βρώμη, το κριθάρι, τη σίκαλη βοηθώντας η μία οικογένεια την άλλη, ανάλογα με ποιο χωράφι ήταν έτοιμο για θέρο. Μόλις τελείωνε ο θερισμός, τα χερόβολα γίνονταν δεμάτια και άρχιζε η μεταφορά τους στις θημωνιές που στήνονταν στα αλώνια του χωριού, ανά τέσσερα ή έξι δεμάτια φορτωμένα στα ζώα. Μεταφορά δύσκολη που κρατούσε από μισή έως μία ώρα η κάθε διαδρομή, σε μονοπάτια δυσκολοδιάβατα. Περισσότερες από τέσσερις διαδρομές την ημέρα ήταν άθλος.
Παράλληλα γινόταν και κοπή ξύλων, δύσκολη δουλειά ιδίως η κοπή των μεγάλων κορμών, για το τζάκι, το μαγείρεμα, το φούρνισμα και η μεταφορά τους στο χωριό.
Τα παιδιά, που δεν είχε και λίγα η κάθε οικογένεια, κουβαλούσαν νερό από τις κοντινές βρύσες, για πιόμα, για μαγείρεμα, για να ποτίσουν τα ζώα τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά πρόσεχαν τα μικρότερα, και πολλές φορές μετέφεραν με τα ζώα και τα ξύλα για το χειμώνα στο χωριό.
Καθημερινή εργασία μικρών και μεγάλων ήταν η βόσκηση και το φύλαγμα των ζώων. Μια άλλη ασχολία, που αναλάμβαναν κυρίως οι νεότεροι, ήταν η φύλαξη του καλαμποκιού από «επιδρομείς», όπως ασβούς, αλεπούδες και άλλα τετράποδα. Οι φωνές και οι θόρυβοι από τα ντενεκέδια που χτυπούσαν με δύναμη για να απομακρύνουν τους ανεπιθύμητους εισβολείς, αντηχούσαν μέχρι τις πρωινές ώρες σε όλη την περιοχή. Αλλά και τραγούδια αντηχούσαν αφού κάποιες οικογένειες διέθεταν μικρά τρανζιστοράκια.
Μία φορά την εβδομάδα η νοικοκυρά του σπιτιού κατέβαινε στο χωριό, φορτωμένη με ξύλα, να ζυμώσει και να φουρνίσει το ψωμί της οικογένειας, να βάλει μπουγάδα και να επιστρέψει στα ίδια.
Παραμονές της Παναγίας γινόταν η επιστροφή στο χωριό, με τα ζώα πάλι φορτωμένα με όλο το νοικοκυριό. Χαρούμενοι και ευχαριστημένοι ιδίως αν η σοδειά ήταν καλή.
Το περίεργο αυτό «ξεσπίτωμα» πρέπει να εξέλιπε μετά το 1965.
 
 Άσπρη βρύση, Γκούριζα, ποτιστικός...
 Μπερλέκα, Κρόριζες...

 
                                                                   Σάπια βρύση


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου